Podsumowanie 2015

OSTRZEŻENIE: POST DŁUGOŚCI KILOMETROWEJ

Jeśli mam być szczera, to żałuję, że ten rok się kończy. Był on pełen cudownych zdarzeń, nie tylko związanych z Psem.
Od dłuższego czasu wyczekiwałam roku 2015, ze względu na wyjście z tej pazernej i podłej podstawówki. Wreszcie miałam pójść do gimnazjum i poznać całe mnóstwo świetnych ludzi. Tak też się stało. Od września tego roku mam mega szaloną i najlepszą jak do tej pory klasę, w której na dodatek znalazłam osobę, która również interesuje się kynologią i również nie je mięsa (hurra!). Nie pisałabym tego wszystkiego tutaj, gdyby nie miało to związku z Daisy. Odkąd rozpoczęłam nową szkołę, zaczęłam znacznie więcej pracować z Psem, poświęcać Mu więcej czasu i ogólnie po prostu mniej się lenić. Uwierzcie mi, o wiele lepiej jest spędzać niedziele na spacerze z Psem niż na snuciu się po domu i powtarzaniu "Niee, jutro poniedziałek, nie chcę do tej szkoły...". Gdy człowiek jest szczęśliwy w życiu codziennym, wszystkie dziedziny jego życia zmieniają się na lepsze. To właśnie ta zmiana u mnie. Dzięki temu zaczęłam bardziej skupiać się na Psie i na Jego odczuciach - mniej kar, więcej zrozumienia. Być może na zakończenie 2016 roku będę mogła już napisać, że wreszcie w pełni zrozumiałam Psa.
Byłabym nie fair, gdybym nie wspomniała o Emilii. To całe wspólne planowanie wyzwań, pisanie postów przez Skype'a, zastanawianie się nad sensem pracy z Psem dodawało mi ogromnej motywacji. W ogóle ten rok był pełen kontaktu z innymi psiarzami. Częściej z nimi pisałam, zawarłam mnóstwo nowych znajomości, pojawiły się grupowe spacery itd.

Ogólnie rok 2015, jeśli chodzi o Psa, nie był pełen żadnych przełomów ani ogromnych osiągnięć. Był po prostu dobrze wykorzystanym, zwyczajnym rokiem (oczywiście były w nim dość spore przebłyski lenistwa, ale całkowite spożytkowanie każdej chwili jest nie w moim stylu). Jednak w porównaniu do 2014, była to wielka zmiana na lepsze, z której jestem po prostu dumna :).

Wiem z własnego doświadczenia, że powyższy tekst przeczytały jakaś jedna, ewentualnie dwie osoby, ale cóż poradzić na to, że uwielbiam pisać rozległe wstępy. Pozostali już mogą włączyć się do czytania, bo teraz zaczynam właściwe podsumowanie.

Styczeń W styczniu założyłam tego bloga (wcześniej były inne) i zaczęłam bardziej przykładać się do pisania postów oraz zwracać większą uwagę na zdjęcia, które tu zamieszczam.

Luty W tym miesiącu wydarzyło się coś naprawdę cudownego - nasz wspólny wyjazd nad morze! Jest to wyjazd, z którego mam najcudowniejsze wspomnienia. A najlepsze jest to, że w 2016 to ma się powtórzyć. Gdańsku, nadciągamy! ^.^

Przemilczmy tą jakość.

Marzec

W tym miesiącu byłam tak pochłonięta nauką, że kompletnie nic nie robiłam z Psem.

Kwiecień To był dosyć ciekawy miesiąc, ze względu na Kwietniowy Miniaturowy Spacer, w którym brałyśmy udział. Spotkałyśmy tam Karolinę i Teenę. A Daisy jako jedyny Pies nie chciała pokonać tunelu, widać tak jak ja nie przepada za dużą publiką ;P.
Poza tym, w kwietniu zdarzył się przełom jeśli chodzi o sprzęt fotograficzny. Nie był to ogólny przełom, ponieważ polepszył się tylko aparat, a nie moje umiejętności. Jak to ujął mój kolega - fotograf, jest równie ważny co sprzęt, ale siebie nie nazwałabym fotografem, raczej maleńkim człowieczkiem zagubionym wśród poplątanych ścieżek i tajnik fotografii. Tak naprawdę dopiero teraz, pod  koniec roku, zaczynam pstrykać co nieco na trybie manualnym, więc można powiedzieć, że zaczynam się rozwijać.
Zaraz, zaraz, rozpisałam się tak, a nie napisałam konkretnie o co chodzi - w kwietniu '15 dostałam nowy aparat, Sony H300 i to był ten sprzętowy przełom :).

Zdjęcie grupowe ze spacerku :)

Maj

Trudno jest mi sobie przypomnieć, co się działo, ponieważ w tym miesiącu miałam przerwę od bloga i nic nie zapisałam. Jednak gdyby zdarzyło się coś szczególnego, to na pewno bym o tym pamiętała.

Czerwiec Mimo że jest to miesiąc rozpoczynający wakacje, to co roku nie robię w nim zbyt wiele. Jedyne, co zapamiętałam, to wystawa CACiB w Krakowie. Byłam tam bez Daisy z powodu cieczki.

Lipiec Pierwszy miesiąc wakacji miałam niestety cały zajęty - najpierw kolonia, potem wyjazd z rodzicami. Na urodziny dostałam pas do biegania z Psem, którego często używałam w wakacje. Niestety potem zrezygnowałam z biegania na rzecz spacerów "chodzonych", ale mam zamiar do tego znowu powrócić.

Sierpień Tutaj mam miłe wspomnienia. To martwienie się o każdy grosz na koncie i o każde doładowanie, kiedy z powodu braku internetu, z Emilią musiałyśmy pisać przez smsy :'). To umawianie się na wschód, a potem przekładanie tego. W końcu poszłam, ale wcale nie było zbyt spektakularnie. Musiałam śmiesznie wyglądać, biegając po całej wsi z Psem i aparatem, bo nigdzie nie było za dobrze widać wschodu.

Wrzesień Po wakacjach było mi potwornie trudno przyzwyczaić się do chodzenia do szkoły, ale nauczyciele wraz z codziennymi zadaniami, kartkówkami i sprawdzianami skutecznie przywrócili mnie do porządku.

Wrzesień minął tak szybko, że w sumie nie pamiętam, żebym robiła coś większego z Daisy.

Październik Czekałam, żeby opisać ten miesiąc! To był początek pasma sukcesów. W październiku dostałam ogromnego kopa motywacji, jeśli chodzi o prowadzenie bloga oraz o ogólną pracę z Psem. Rozpoczęłam Psie Wyzwanie Minimalistki.

Ostatniego dnia października brałyśmy udział w TEENAge Dog Walk, gdzie również spotkałyśmy dziewczyny z Psiakami :). 

Chyba Karolina robiła to zdjęcie ;)

Listopad

To był prawdziwie sztuczkowy miesiąc, Daisy opanowała m. in. trzymanie przedmiotów na głowie, "pac" i kładzenie głowy na ziemi.
Poza tym zaczęłyśmy robić jakieś powolne kroki w kierunku regularnych, długich spacerów.

Grudzień Co roku mój ulubiony miesiąc. Nawet bezśnieżne i praktycznie bezprezentowe Święta są dla mnie cudowne.
W grudniu naszym celem było przejść 100 km, a jak na razie przeszłyśmy 68. Nie smucę się jednak z tego powodu, bo z tego co przeczytałam na wydarzeniu, lepiej postawić sobie nieco zbyt wysoko poprzeczkę, niż przejść całe wyzwanie w pół miesiąca i potem osiąść na laurach.

Żałuję, że w tym roku nie mam dla Was filmiku podsumowującego rok, ale mam nadzieję, że jakoś to przeżyjecie.
Gdyby to zależało ode mnie, to najchętniej wcale nie zmieniałabym roku. Ale skoro już tak się dzieje, to niech 2016 rok wprowadzi nieco świeżości, która na pewno nikomu nie zaszkodzi.

Wiem, że większość z Was spędzi sylwestra na opiece nad Psiakami w tę trudną dla nich noc. Życzę Wam mile spędzonej i w miarę spokojnej nocy. Są jeszcze dwa dni, żeby się przygotować ;).

Ja zmykam, czeka mnie jeszcze 40 stron lektury do przeczytania.

Pozdrawiamy E&D 

PS. Emilia (Underdog) znowu zmieniła bloga, jakby ktoś jeszcze nie dotarł :P klik